همه چیز

 یکی از مباحث مهم در طب سنتی، بحث مزاج شناسی است. حضرت علی (علیه السلام) در خطبه یک نهج البلاغه می فرمایند: "خداوند انسان را مخلوطی از رنگ‏های گوناگون، و چیزهای همانند و سازگار، و نیروهای متضادّ، و اخلاط و مزاج‏های گوناگون، گرمی، سردی، تری، و خشکی قرار داد. "

طبق آثار مکتوب باقی مانده از دانشمندان گذشته، مزاج به معنای آمیختن دو چیز با یکدیگر است. در واقع مزاج کیفیت و حالتی است که از واکنش متقابل اجزا مواد متضاد (آتش، هوا، آب و خاک) به وجود می آید. در این واکنش متقابل، بخش زیادی از یک یا چند ماده با بخش زیادی از مواد متضاد با هم ترکیب می شوند، و بر یکدیگر تاثیر می گذارند، از این ترکیب، کیفیت و حالت متشابهی به وجود می آید که مزاج نامیده می شود. به زبان بسیار ساده تر مزاج نتیجه تاثیر کیفیت های عناصر چهارگانه یعنی گرمی، سردی، خشکی، و رطوبت بر یکدیگر است. 

اگر بدن آدمی را دقیقاٌ مورد برسی قرار دهیم، می بینیم که از اندام های متعددی تشکیل شده و هر اندامی از سلول های خاص ساخته شده است. هماهنگی اندام ها نیز موجب سلامتی و حیات و ادامه آن می گردد. در بدن هر فرد چهار نوع خلط وجود دارد که آنها را اصطلاحاٌ اخلاط اربعه می نامند. اخلاط اربعه که در واقع معادل همان عناصر اربعه یعنی آتش، هوا، آب و خاک می باشند، عبارت اند ازصفرا ، خون ، بلغم و سودا. در حالت طبیعی، اخلاط اربعه در بدن هر شخص سالمی باید به حالت تعادل باشد تا زندگی و ادامه حیاط او مقدور باشد. تعادل اخلاط اربعه را مزاج گویند.
با مطالعه اخلاط اربعه به طور جداگانه وظیفه هر یک مشخص می شود. هر نوع مواد غذایی، اثر خاصی بر روی اخلاط اربعه می گذارد و آن را به حالت تعادل یا عدم تعادل در خواهد آورد. با توجه به اینکه تعادل کدام یک از این اخلاط در بدن به هم خورده باشد، یک فرد ممکن است صفراوی مزاج، دموی مزاج، بلغمی مزاج و یا سوداوی مزاج باشد. که انشاالله مشخصات هر یک به تفکیک ارائه خواهد شد.  برای خواندن الباقی مطالب به ادامه مطلب مراجعه فرمایید. . . .

 در تصویر زیر آداب درست آب خوردن را مشاهده می کنید.

جهت دریافت تصویر در اندازه ی واقعی اینجا کلیک کنید